युवराज नेपालका (५) गजलहरू

१ गजल
मुतकारीबं फौलुन ×४
दियौ जन्म आमा फुटाएर छाती। बचायौ मलाई चुसाएर छाती। ,, पढाएर सन्तान ज्ञानी बनायौ, सँधै हाड घोटी दुखाएर छाती।।
हटाई चुनौती बढाएर हिम्मत ,
चढेकी शिखरमा उठाएर छाती। ,,
दिनै देशमा युद्ध देख्दा डरेर, रुदैं आँसु झार्छिन सुकाएर छाती।

२ गजल
२१२२ २२१२ २१२२ छार=टरो।
लालिफ =सँधै।
फूल रोप्दा मैले सँधै झार हुन्छ।
जित्न भन्दै कुद्दा सँधै हार हुन्छ।१। खीर मात्रै खाँदा सँधै छार हुन्छ।१। गर्छु पूजा हर्दम असल सम्झि साथी , खुद् उही नै मेरो सँधै जार हुन्छ।२। दैव लाग्दा साथी यही जिन्दगीमा,
फूल थुंगो पक्कै सँधै धार हुन्छ।३। लाग्छ आफै खुल्ला धरा भित्र जीवन्, पत्रु भै पृथ्वीको सँधै भार हुन्छ।४। दु:ख पर्दा मन्मा बगे अश्रु धारा, दु:ख नै मायाको सँधै सार हुन्छ ।५।
नोट यो छार शव्दले केहि घडबढ गरेको मा २वाट राखियो।बिज्ञान मा पढेको कारण राखियो।

३ गजल

२१२२ १२१२ २२ बहरे असम मक्बूज मक्तूअ।। जन्मिएँ याँ किरा सरी मान्छे। देख्छु भोकै धरा भरी मान्छे।। धनको मोहमा सँधैं तड्पी, बन्छ स्वार्थी कठै बरी मान्छे । चट्ट छोडी रमाइलो धर्ती, जान्छ एक्लै नदी तरी मान्छे। मर्न आट्दा बगाउँदै आँसु, नाम जप्छन् हरि हरि मान्छे। मेहनतको कमाइ खानै त, खन्छ पृथ्वी मरी मरी मान्छे। मात्र १७ वर्ण १0 ।

४ गजल
बहर मुत्दारीक।
रुन्छ यो जिन्दगी ,सोकको घाउले। मर्छ यो जिन्दगी, रोगको घाउले।। ,, बन्छ मान्छे यहाँ, अर्ध पागल सँधै, कल्पनामा डुबी, सोचको घाउले।। ,, चल्छ हावा हुरी ,भाग्यमा हर्दम, बुद्धको भूमिमा ,द्वन्दको घाउले।। ,, पेटको निम्ति नै ,बाहिरी देशमा, होमियो देह यो ,भोकको घाउले। मर्छ चोला यहीँ भूमिमा एक दिन्, तड्पिदै तड्पिदै लोभको घाउले।।

५ गजल ,

बहर बद्द । हात जोड्दै हरे! भन्छन् यहाँ मान्छे। ईश जप्तै मरे भन्छन् यहाँ मान्छे ।१।
भाग्य खोज्दा जुनेलीमा स्वयं आफ्नै, बिम्ब देख्दा डरे भन्छन् यहाँ मान्छे।२। मेहनतको कमाई हात पारेर, दु:ख सागर तरे भन्छन् यहाँ मान्छे।३।
खान मात्रै मिठो खोजेर पृथ्वीमा, काम साँच्तै भरे भन्छन् यहाँ मान्छे ।४।
युवराज नेपाल ,इलाम हाल ,रियाद साउदी अरेबिया ।